Kolibrie

Vooralsnog bevalt het bijhouden van een blog me wel.. Zo af en toe zet ik een stukje in mijn telefoon en op een mooi moment kan ik het dan zo op de site zetten. Vind het wel leuk dat ik vast wat kan doorvertellen.

Uiteindelijk na echt wel een lange reis dus aangekomen in San José.. Hoewel, net erbuiten maar ze hebben het vliegveld verplaatst en houden gewoon stug vol dat het in San José is..
Daar weer wachten, weer formulieren invullen en security check. Ook die doorstaan en na het afhalen van de bagage, weer in de rij staan om het nog één keer te laten checken eindelijk naar buiten.
Zoals ik al zei; Costa rica ruikt zoetig.. Ik moet er nog achter komen waar het door komt. Ik hoop van bloemetjes, maar het kon ook nog wel gewoon de hoeveelheid mannen met luchtjes zijn. Dat moet ik vandaag dus maar eens ontdekken.
José, de gids stond klaar met zijn shoestring bordje. Ben blij dat hij de verplichte dikkerd van de groep blijkt te zijn. Tot de aankomst leek ik dat.. Yaiks..
Daar zag ik dan ook mijn roomie staan. Had haar natuurlijk allang gespot op Schiphol en Houston (aan haar schoenen) maar had nog geen bevestiging. Jettie heet ze.. Of Jetty.. of Yeti... Ze houdt van voetbal en van Feyenoord. Dat schept een band.
Ze is ook single... Ze had het in ieder geval over het wachten op een prins op het witte paard. Aren't we all.....
En ze heeft een spastische darm..!
Daar ben ik blij mee.. Meteen dus maar mijn poepgedrag (anale fixatie) besproken een een scheet gelaten. Klaart toch de lucht en dan ben de dat stadium vast voorbij.
Vooralsnog kan ik het wel met haar vinden...
Ook de laatste twee loners Prisco en Pieter ontmoet. Pieter is de oudste met z'n 44 jaar.. Hij lijkt vreselijk verlegen.. Of onzeker.. Pietertje :-)

Vandaag stond dan ontbijt om 8:uur gepland en dan om 9 uur richting het échte regenwoud volgens José..
Fantastisch weer en via het cloudforrest (hoewel er vandaag geen wolk te zien was) naar het rainforrest.
Het is hier wel fraai hoor.. Zon, veel groen en bergen.
José kletst lekker en kan van alles vertellen.. Jammer dat je niet alles kunt onthouden..
Maar goed, eerst een stukje gewandeld en vervolgens met een gondel een tocht van ruim een uur door het woud.
Met jettie heb ik wel een partner in crime.. Neemt ook de tijd voor foto's en samen wel een plan bedacht en mensen geteld om voorin de gondel te komen. Zit er tenminste geen hoofd voor je op de foto.. Uiteraard gelukt. Hoewel ik Cora en Sander er van verdacht een beetje overrompeld te zijn. Haha..
Na de gondel geluncht met rijst, zoete bakbananen en kip.. Stevig wel, maar ook goed te doen..
Daarna met een andere gids nog een wandeling gemaakt. Toen had ik wel al een koddig kolibrietje op een nest gefotografeerd, wandelende takken en een hippe vogel (sorry, naam vergeten)
In het bos dan nog wat uitleg gekregen over plant en dier, slangen gespot maar uiteindelijk ook apen.. Brulapen.. Ik durf haast te zweren dat ik met één van de twee 'een momentje' had.. Heb hem nog best op de foto gekregen.. Vind apen cool.. Denk wel mijn lievelings..

Misschien is het nog wel zinnig om iets over het groepsproces te roepen.. Je merkt wel dat de stelletjes een beetje naar elkaar toe trekken. Dat doen wij loners dan ook automatisch.. Prisco vind ik nog een beetje een vreemde man en gaat een beetje zijn eigen gang. Pieter vind ik een hele schattige man.. Maar dat moet je natuurlijk niet willen als je 44 bent.. Hij is heel stil en heb steeds de behoefte om iets tegen hem te zeggen en slechte grappen te maken. Daar kan ie dan vervolgens wel om lachen :-)
Nick en ik zijn nog steeds vrienden en met jettie doe ik het ook boven verwachting goed. Misschien heeft haar baan in de psychiatrie daar iets mee te maken..
Jolanda met haar mond als een samengetrokken poezenpoepertje is heel zoet. In het vliegtuig was ze ziek en ging ze over haar nek. Hoorde ik gelukkig pas later, maar vond haar toen wel vies. Jolanda is een setje met Maarten en die hebben steeds wel iets.. Kan er nog niet echt een vinger opleggen maar ik ga het eens in de gaten houden. Spullen laten allen, kotsen, iets vergeten.. Dat soort.. Maar wel liefjes.

Nu eten met z'n allen.. Morgen vertrekken we naar Nicaragua. Vanavond dus weer tas inpakken...
Heb het naar m'n zin...!