Panama jack

Zo tegen het einde van de reis gaan ook de blogs wat moeizamer. Ook omdat we er weer een paar dagen reizen op hebben zitten. Iets wat me wel een beetje tegen gaat staan.. Het is een boel in de bus zitten.. Mijmer me een ongeluk.. Of eigenlijk probeerde ik vooral te slapen.. Want als je slaapt kun je niet poepen.. Het begint haast de boventoon te voeten in de blogs, maar het is een levendig onderwerp in mijn leven op het moment. Begint me ook tegen te staan. Hydrateer slecht omdat ik geen zin heb om weer tegen een busbumper aan te hangen en te sproeien.
Anyway, vanaf Quepos hopla weer de bus in om te betrekken richting Panama. Jammer wel, had nog wel een dagje of wat in Manuel Antonio/ Quepos willen blijven hangen.
Richting Panama betekend twee dagen reizen. Een dag de grens over en dan overnachten in boquette Panama.
Grens protocol is te vergelijken met die van Nicaragua, ware het niet dat er hier een nieuw jong menneke de baas was geworden en kennelijk de reels had veranderd. Of het niet leuk vond dat José alles al voor elkaar had. Die passeert de grens immer vaker met groepen en heeft dus de benodigde formulieren allemaal al bij zich en dar waar nodig vullen wij die vooraf in.
Bij elke vraag van menneke kon José de papieren uit de grote hoed toveren. Nu was dan helaas de ingevulde lijst met deelnemers enz niet mooi genoeg en moest er een andere komen. Wij dus naar weer wachten. Loeiheet natuurlijk met zon. Want dat is alleen wanneer we verplaatsen en niet als we een dagje strand voor de boeg hebben.. Again.. Waarom...????
Het grensgebied bij Nica was kaal, dor en overzichtelijk.. Panama is druk, muziek, winkels.. Ik heb echt geen idee gehad wanneer ik de grens heb gepasseerd.. Die controle heb ik dan gemist.
Ook omkopen van douaniers heeft hier geen zin en dat betekend dat we met al onze bagage de grens over moeten. Sterker nog, zo controleren onze bagage.. Lachen, had net een setje onderbroeken gewassen en die waren nog niet helemaal droog. Overigens is de geur die tegenwoordig uit de toren komt ook niet geheel fris meer te noemen. Heb zo'n behoefte aan schone kleren en aan alles wassen wat ik bij me heb. Wie had dat ooit gedacht. Dat is een beetje een nadeel van overal maar kort zijn. Er is haast geen tijd om iets te drogen. We hangen vaak wel een waslijn door de kamer, maar het overal toch een beetje klam.
Om het wat sneller te laten verlopen had José ons per setje/roomie's een formulier gegeven. Jetty was dus ineens head of the family van twee.. :-)
Jammerlijk genoeg trapte een van die beste meneren daar niet in en bla bla bla..
Jetty had haar tas al open en haar schoenen werden er al uit gehaald. Ik, meewerkend als ik ben had ook de toren vast geopend.
José riep een paar woorden Spaans en toen was het ineens allemaal ok. Whatever.. Snel de toren weer gesloten zonder dat iemand mijn warme natte (hond) ondergoed had gezien/gevoeld/geroken..
José fluisterde dat hij had gezegd dat Jetty en ik lesbisch waren en dus wel op één formulier konden..
Heb maar even meegeacteerd en pakte jetty's hand lieflijk vast bij het naar buiten wandelen.. Die wist niet wat haar overkwam en José ging plat van het lachen..
Uiteindelijk na ongeveer 2,5 uur heel de procedure doorlopen en eerder gereden naar boquette.
Iedereen heeft ergens een verwachting of een beeld van.
Ik had, puur op grond van de naam, Panama ingeschat als een droog, dor, plat, warm land.. Niets is minder waar. Panama is groen, heeft prachtige bergen waar fluimpjes wolk drijven.. Dat betekend dat we geregeld in de mist rijden. Hou van mist.. Voor wie het nog niet wist. Ben zelfs dol op mist..!
Uiteindelijk eind van de middag in boquette aangekomen. Eigenlijk voor het eerst beland in een hotel wat ik een beetje viezig vond. We hebben er wel een aantal gehad en die waren over het algemeen heel basis, maar wel schoon..
Dit minder. Gelukkig wel elektriciteit (die valt hier kennelijk vaak uit) en dus gewoon water. Van een douche knapt een mens dan toch aardig op. Behalve die buik. Het lukt me aardig om het te timen vooralsnog. Gedurende de ochtend twee x een loperamide naar binnen en daar red ik het op tot de plaats van bestemming. Daar breekt de r&l dan weer los. Zo ook nu.. Dichtbij gaan eten. Veel keus was er niet en aangezien ik toch al uit die anus plaste kon het naar mijn idee niet veel erger en dus dacht ik mezelf te verwennen met een rib-eye. Wel met rijst en mash potatoe.. Dat dan wel..
Helaas een droog stuk vlees.. Misschien wel paard.. Een oud paard.
De rest van de avond dingen succes en de volgende dag nog minder. Soort van misselijk.. Als een kat. Beetje zitten siepen in de bus dus. Heel de tijd met mijn ogen dicht gezeten en muziek aan.. Beetje dommelen af en toe en hopen.. For the best. Onderweg iedere wc maar even aandoen. Ook geen feest. Heb inmiddels wel de beschikking over mij eigen rol gestolen toilet papier. In een kittig klein plastic tasje. Waar ik ga gaat hij ook.. Zo kan ik iig overal de wc bedekken en kan ik in alle rust meteen gaan zitten. Hangen is in deze fase geen optie..
En misselijk beteken onrust en kotsangst.. Psychisch ben ik..
Maar goed, als je slaapt kun je niet kotsen. Dus slapen moet ik. Ook omdat die ellendige wekker elke dag om 6 of 7 uur gaat. In Panama is het een uur later dus dan de wekker om 8 uur.. Geen verschil dus..
Na een aantal uur rijden nemen we voor 2 dagen afscheid van chauffeur Marvin en dragen we al onze bagage naar een boot. Die brengt ons dan naar bocas del toro. Een eiland waar we twee nachten blijven.
Daar komen we aan na een minuut of 40 varen. Panama is prachtig.. Eilandjes en bergen rondom.
Ingecheckt in het hotel en lekker ff bij het zwembad gaan liggen. Ondanksdat er geen zon in is het goed toeven.. Hitte eruit. Op bocas del toro hebben we namelijk geen vervoer en aangezien alle bagage uit de bus mee moest is het de toren van achter, rugzak van voren, bergschoenen daaraan geknoopt en fototas om mijn nek. Dan delen Jetty en ik vaak nog een tas. Met wat eten, flessen water en een voetbal. Sjouwen dus. Dan heeft een mens verkoeling nodig.
Met frank en jeske schoven bij ons (Pieter, Nick, Cora, Sander, Jetty en ik) aan met eten. Bijzonder aangezien ik jeske eigenlijk nog steeds niet hardop heb horen praten. Hoop maar dat ze het leuk heeft. Pieter en ik spotten samen boys en tuiten lippen. Vooral naar elkaar, helaas. Niks geen gelonkt.
Houtovenpizza blijft tenminste zitten..
Vandaag stond dan lekker dagje chillen op een boot op het programma. Snorkelen, eilandjes met kikkers en luiaards bezoeken, lunchen en strand.
Klinkt fantastisch.... Als de zon schijnt.. Maar de zon schijnt niet. Sterker, het regent dat het giet. Ben daar toch zo niet op gebouwd.. Natregenen in een kleine gammele boot, gedoe met camera's en droge kleren en snorkelen in de regen. Heb het al koud bij het idee.
Hulde aan papa: 'kind, als je de ruimte hebt, dan neem je dat parapluutje toch gewoon mee..!'
Paraplu is nu al vaker een groot succes gebleken. Op een boot kun je er heerlijk achter zitten zodat je niet alle tegen en wind in je gezicht krijgt. Ik doe het uiteraard voor Cora die de wind op haar oorontsteking oor niet zo goed kan hebben.. Haha.. Zie moeder natuur.. Ook voor mijn medemens ben ik goed..
Toch maar snorkelen in de regen. Maar wederom, verwend als ik ben, vond ik het wel ok, maar niet prachtig.
Wat ik dan weer wel prachtig vond was de luiaard die we zagen. De drietenige. We troffen meneer in zijn actieve, een van de 6 wakkere uren van de dag. Hij bewoog zijn hoofd..
Snel foto's maken natuurlijk..
Gunst, vergeet in het geheel de dolphins bay te vermelden waar we eerst lang kwamen.
En dolfijnen gespot. Dichtbij de boot. Zo verwend ben ik dan niet. Vind dat fantastisch. Motor uit en dan alleen het geluid van blazende gaten.. Van de dolfijnen.. Ik was stil..
Na de luiaards gaan lunchen en daarna naar een eiland met gifkikkertjes en het strand. Idd rood/zwarte kikkertjes gespot. Mini zijn ze.. Nu heb in trouwens mijn lijstje aangevuld met de rood oog kikker en de blue jeans frog die ik nog wil zien.. José heeft een kikkertje dus hopelijk lukt dat ook nog.
Op dat eiland ook nog moeder en kind luiaard gezien en heel veel krabben. Grote, kleine, rode, witte en blauwe.. Goeie dag dus.
Wel bijna te laat een wc gevonden. Hoewel bijna.. De wc was te laat. Et bis net op tijd.. Mijn god.. Kon al haat niet meer lopen. Voor nood vast wat papier in mijn bikinibroek gefrommeld En zwetend en strompelend op zoek naar de wc. Het ging niet meer. Alle wijze lessen van José in de wind geslagen en achter een boom gaan zitten. Droevig.. Vooral toen ik zag dat al die muggen naar mijn witte-niet met deet ingesprayde-billen doken.. Maar hé. Ik was op tijd..
Daarna nog even de zee in met huge golven en voetballen. Is die weer niet voor niets meegesleept. Gelukkig was het toen een droog.
De dag was echt fantastisch geweest als de zon zich had laten zien.. Meer dan fantastisch. Dan was ik tanorexia technisch ook nog aan mijn trekken gekomen. Morgen is weer een reisdag terug naar Costa Rica en dan hebben we alleen woensdag nog één dag strand.. Zou het dan... Een straaltje zon.. Een beetje geluk..
Daarna rijden we donderdag weer heel de dag naar San José en is het vrijdagochtend vliegen. Het is dus bijna voorbij..