Jungle book

Onze jungle expierence is met wisselend succes.
Mrs. Robinson doet eigenlijk maar een dotje. Verteld weinig uit zichzelf.. is niet erg innemend en lacht niet om onze grappen. Dat alleen is in feite al onbegrijpelijk. We maken namelijk echt hele sterke..

De eerste tour staat de eerste dag om 15 uur op het programma. Om vijf voor drie barst de hel los...of open.. het is immers regenseizoen (wat ik me geen seconde had gerealiseerd) even wachten dan maar.. met Dirk op schoot. Kan me ergere dingen bedenken. Uiteindelijk regent het minder hart en stappen we de boot in.. de Amazone is dus wel echt fraai hoor. Het is net of je op een spiegel vaart. Ook een beetje raar want je ziet dus slecht waar de boom begint en zijn weerspiegeling ophoudt. De rivier is sinds december inmiddels 7 meter gestegen en er zijn dus veel gebieden inmiddels weer onder water waar je in het droge seizoen kunt wandelen. In die gedeelten lijkt het alsof je richting een waterval vaart.. of naar het einde van de wereld omdat je dus alleen maar bos ziet... En geen water. Super goed verhaal.. je had er bij moeten zijn.
Tijdens die eerste tocht valt het ons dus al op dat Mrs. Robinson weinig verteld.. ik moet zelf een King fisher spotten.. net als een hawk..
Dan heeft hij het leuke plan om even bij een vriend van hem langs te gaan.. onder het mom dat wij met een lokale bewoner kunnen praten... Ja.. als we Portugees zouden spreken ja.. of henriquez engels. Dit is een slechte smoes om zelf even een leuke visite af te leggen. Staan we dan in het huis van Renato (dat was het echt... ineens wist ik het weer) zjekkie en beppie lijken het wel aardig te vinden dat Mrs. Robinson lekker aan de koffie gaat. In dat huis is natuurlijk niets.. ja een schaaltje zelf geteelde sinaasappels. Nemen we er daar wel een van.. en slachten een Braziliaanse noot.. en krijgen een soort niet te kauwen popcorn.. Uiteindelijk houd je ons wel koest met eten.
Die popcorn is overigens een terugkerende ellende. Daar maken ze hier alles van... iets wat je in de koffie doet.. tapioca meel.. pudding, pannekoeken (die dan niet lekker zijn), stoelen, tafels... Alles...

Bij gods gratie doen we dan een rondje over het terrein van Renato. Hij verbouwt iets op zijn plantage.. en er is iets met beesten. Het wordt allemaal niet erg duidelijk maar Mrs. Robinson en Renato hebben het in ieder geval leuk met elkaar. Wij staan al een poosje demonstratief bij de boot te wachten als we dan eindelijk gaan. Maar... dan wil Renato wel met ons op de foto.. jaja.. heeft die man dus niets aan. Moet met een toestel van ons. Hij was overigens van origine een Duitser.. nou vraag ik je.. weer een Duitser. Dat is ook terugkerende ellende.
Dat hij in de basis een blankert was was vast de reden dat hij op de foto wilde met de witte vikingvrouwen.. hij woont daar alleen midden in de jungle dus elk paar borsten wat hij daar ziet is meegenomen.. en Betsy showt ze niet erg.
Bettie kan sowieso niets.. niet praten.. niet lachen.. ik verdenk Zjekkie met z'n growshop (ok...voordat het verboden werd) ervan dat hij haar slaat. Ze kan alleen maar angstig wegduiken. Daar is ze dan wel weer heel sterk in.
Verder was een tocht van vleugjes.. we zagen een vleugje roze dolfijn in de verte.. een vleugje grijze dolfijn.. een vleugje toekan en een vleugje van een. setje apen in een boom.
Een vleugje jaguar en anaconda had het wel afgemaakt. Deze worden zo zelden gezien dat we daar eigenlijk niet op hadden kunnen gokken... maar ik zag ook ooit een leeuw een zebra vangen dus voor mij is niets meer onmogelijk.

De tweede dag doen we een jungle tour... eindelijk m'n laarsjes uit m'n koffer.. lange broek aan.. longsleeve.. en laarsjes.. niemand kijkt verwonderd, want ze hebben zelf allemaal rubber laarzen aan. Kijk.. in het plaatje passen vind ik heerlijk..
Kees, de hond die de hele dag voor onze deur ligt te slapen gaat ook mee en snap ook meteen waarom hij heel de dag slaapt. Hij leeft op in de jungle. Toch past het niet. Hij is echt een worst met poortjes van 3 cm die ineens over boomstammen springt. Terwijl hij ons eerst voor het lapje hield door een beetje moeizaam een trap op de strompelen en te zuchten voor elke tree.. en zich naar ons om te draaien of we niet een handje konden helpen. Wat dan ook weer raar is want Kees is er niet per se dol op om aangeraakt te worden. En met een hond de jungle in duiken staat wat mij betreft gelijk aan geen wildlife spotten. Daarvoor moet je stil zijn... En zachtjes..
Nou goed.. het resultaat van een jungle tocht...; Plakkerige handen van de rubberboom, water gedronken uit een liaan. Heb rode indianenverfstrepen op m'n wangen, aan een anti kankerboom gelikt (niemand wist tegen welke soort kanker, maar het zekere voor het onzekere dan maar...), Palmhart gegeten, bladeren van de Vicks boom onder m'n neus gesmeerd (nu ben ik overigens snip verkouden.. toch gek..) en een teringbittere smaak in m'n mond van de anti malaria/pro abortus plant. Baad het niet dan schaad het niet.. :-)
Mrs. Robinson vond ook nog ergens een noot met 2 dikke witte larven er in. Die soort van kokosnoot heeft precies twee plekjes waar die larven een jaar of 40 in kunnen zitten. Mits ze niet opgegeten worden door Robinson zelf en franco (gedoneerde naam en in veel gevallen onze kapitein). Kijk.. als je dus een goede gids bent vraag je of wij een lekker larfje willen proberen.. gezien de hoeveelheid spierpijn die ik had zou ik zomaar overwogen kunnen hebben om er een aan te pakken. De kans was vermoedelijk niet erg groot geweest... maar toch... als gids hoor je dat te doen.. En niet al je goodies gauw in je eigen mond stoppen.
Dan lopen we een poos door de jungle. Robinson hakt met zijn macete in stilte een pad.. wij volgen ook in stilte. Lijkt meer een boswandeling dan een jungle tour.. das toch gek
Het word wel heel leuk als het me eindelijk lukt om die macete van Robinson af te troggelen om zelf een poosje te hakken.
Ondanks dat ik het sneu vind voor die planten heb ik toch een beetje dat gevoel wat ik ook heb als er vuurwerk in m'n zak brand (figuurlijk dan....); WAT KAN ER KAPOTTTTTT!!!!
Ikzelf... ik ben toto op het bot verhit als we de jungle uit komen lopen. Dirk hangt meteen als handtas aan m'n arm, been, hoofd.. aan alles eigenlijk.
Omdat het zo warm is is er eigenlijk nog maar een oplossing.. de Amazone in duiken. Volgens Robinson zitten er voor onze lodge geen piranha's, anaconda's of kaaimannen.. ik zeg veilig genoeg.
Zelf de V durft er tot haar enkels in. Nou.. dan is het warm hoor..
Als 2 ware zilverslangen doen we ook nog de was in de rivier.. en wassen we onze vette haren. Het water uit de douche komt ook uit de rivier en gaat er ook weer naar terug dus er is maar weinig verschil met de douche. Ook de temperatuur is hetzelfde (blijkt dat kort douchen wel mogelijk is). Hoewel ik het raar vind om met zeep in een rivier te duiken.
Brenda en Dirk hebben plezier in zeep afpakken.. en shampoo... en azen op alles wat er los ligt. Ze zijn er graag bij. Ook zjekkie en Bettie zitten op de steiger. We zijn een bont gezelschap.

De Belgen vertrekken na een 'iek ga em echt miessen da klenntje, zunne'. Dat ie Dirk gaat missen was dat. Nou jongen, Dirk heeft al lang iets nieuws..
Er komen geen nieuwe toeristen dus we zijn de enige en dat betekend dat we ook alle tours privé doen..
We gaan op piranha tour. Die gaan we vangen en eten. Althans.. dat is ons beloofd. We denken dat ze lekker onze piranha's zelf op hebben zitten eten. Niets meer van gezien. En ik had nog wel de grootste van de dag gevangen. Een prachtige.. en een boze ook... kijk.. ik vind vissen dus leuk als je na 2 minuten al geknabbel aan je hengel voelt. Heb er een stukje rood vlees aan gehangen en een paar keer met m'n hengel op het water geslagen. Schijnt goed te zijn.. ik denk alsof er 'iets' een doodstrijd levert. Binnen 5 minuten trek ik er een boven water. Een mooie paarsige. En niet met molens of lood of blinkers.. maar gewoon een bamboestok met een vislijn en een haak.. çest ca.
Uiteraard ben ik euforisch gestemd... maar dat is ook met dezelfde vaart vertrokken als ik het kwartier erna helemaal geen beweging aan m'n hengel voel. Ben een ongeduldige verwende vrouw. Maar wel met een beetje souplesse. De V heeft jaar haak vaker in de boom dan in het water.. ze heeft wel ook een keer beet... daarmee had ze ons met háár souplesse ook meteen bijna allemaal aan haar haak en slingerde er een boze piranha door de boot. Die piranha's zien er overigens helemaal niet zo geweldadig uit. Ze verstoppen hun tanden achter hun lippen. Yep.. vissen met lippen. Maar ze zien er dan gezellig paars uit... ze grommen ook.. en bijten op een mes alsof ze hem opeten... En ze grommen.. geloof meteen dat je hier een nare wond aan overhoudt. Ze zijn verlegen.. jaja.. m'n hol met je verlegen.
Maar wij aten dus kip.........

Na het eten doen we nog een kaaimannen tocht. Eerst wachten op het donker en dan met zaklamp de boot weer in.. op zoek naar rode schitterende ogen. Dat duurt niet zo lang. En ook een stuk of wat witte oogjes.. of ik met Robinson de boot uit wil om Kaaimannen te vangen. Ik sta al met m'n blote voeten in een laagje Amazone.. ik sta zacht op bladeren.. en op weet ik veel wat. Zie man voeten niet meer en denk heel even aan die piranha's. Op hoop van zegt dan maar. Mrs. zegt dat ik het ga overleven. Fair enough..
Ik vang met m'n blote handen een Kaaiman.
Voor stoere verhaal zou ik nu moeten stoppen.. voor de hockey kant.. het is een baby van 3 weken oud.. en een centimeter of 15.. een klein portemonneetje.. deze bijten kennelijk ook niet.. moest het achter zijn nek pakken.. deed dat reuze snel. Denk dat ie me nooit aan heeft zien komen.. weer voor de hockey kant.. hij bewoog niet. Die ultrasnelheid waar ik hem mee te grazen nam was niet nodig geweest. Gewoon zoals je blaadje uit het water (zonder stroming) plukt was voldoende geweest.

Maar ik ben wel stoer.. ook toen ik 2 Tarantula's bij de watertank in de lodge zag zitten. Ze hebben voor de looks daar zo'n kleedje omheen gehaakt. Alsof het in het in het interieur hoorde. Mijn opa en oma hadden zoiets om de emergency wc rol in de auto gehaakt.. een gehaakt hoedje alsof ie op de hoedenplank hoorde..
Maar goed.. de watertank.. ik zou onze flesjes vullen maar dat duurde en duurde maar. Ik tilde even het kleedje op om naar de watertank zelf te kunnen kijken.. oh.. er zitten hier twee vogelspinnen.. denk dat ze dood zijn. Ik pak even water.

Vooruit.. een ervan was het overgebleven velletje van de ander.. die rustig zat te leven onder het gehaakte kleedje.
Wel even aan Robinson gevraagd of hij een nieuwe tank water wilde regelen.. zo ben ik dan ook wel weer.
Robinson kwam uiteindelijk zelf ook achter de Tarantula en heeft hem vakkundig tegen de grond gedrukt met z'n rambo-mes en hem buiten gezet. Echt iets voor jou, Daan... :-).
Heb overigens nog maar weinig beesten in onze kamer gespot. Misschien omdat we de helft van de tijd geen elektriciteit hebben.. misschien omdat ze zich verstoppen of misschien omdat het in de kamer veel te vochtig is. Niets droogt er en we stappen iedere avond in een nat bed.. klef en klam. Reuze genieten..
Je froufrou afvegen met nat wc papier is ook geen genot..
We drogen ons dus 3 dagen met dezelfde natte handdoek af. Alsof je een natte hond op je schouders legt.
Maar alles kan nog veel erger.
We zouden de volgende ochtend gaan Kajakken, maar Robinson heeft het idee om bij een lokale familie te kijken hoe zij leven en daar te lunchen. Er zit zo'n tour in ons programma. Die hebben we er niet uit gekregen hoewel ik daar niets mee heb. Maar vooruit.. ondanks dat we liever Kajakken.. dat doen we dan eind van de middag.
Het was in alle opzichten een ramp. We namen vis en kip mee... in een plastic tasje (het is hier 35 graden).. en robinson neemt hangmatten mee zodat we lekker kunnen relaxen daar. Het varen er naartoe is heerlijk. Punt. We hebben een klein beetje de verwachting dat we in een soort dorpje terecht komen omdat Zjekkie het ergens heeft gehad over een tour naar een dorpske mee un schooltje, zunne.
Maar nee.. het is allemaal nog veel erger. Het zijn gewoon weer vrienden van Robinson waar hij lekker op bezoek gaat en ons als ballast meeneemt. Eerst moeten we met onze slippers een modderige heuvel op en staan dan onder een dak met een paella pan van een kilometer. Daar roken ze die schijtpopcorn shit in.. we zeggen netjes gedag maar niemand zegt iets terug. We staan verloren de stekende paardevliegen bij ons vandaan te slaan in 400 graden. Franco begint de popcorn te roeren en Robinson kletst lekker. We mogen wel even achter dat schelen kind aan lopen naar hun huis. Kunnen jullie daar even lekker kijken. Lekker ja.. daar is dus niets... een vuilnisbelt met een huis. Of nou.. een hutje op planken. Met lappen vlees aan een waslijn in de zon met serieus aantal vliegen. Dit is precies wat ik dacht. Ik wil dit niet. Vind het stom.. en warm.. en we kunnen nergens zitten. Ik vind het zelfs sneu voor m'n rugzak om em op de grond te zetten. Vies.. ik ben verwend.
En ik kan niet tegen die steken van de paardenvliegen. Krijg er bulten van met een doorsnede van ongeveer 7 centimeter. Maar Robinson trapt ook niet in m'n allergische reactie. Hij moet aan alles kunnen zien dat we hier niet willen zijn en er niets te doen hebben. Het maakt hem alleen geen zak uit. We gaan een poosje op een plank aan het water zitten tussen de vieze schone was in de hoop dat daar wat minder beesten zitten. We zitten daar afgezonderd van iedereen. Dan ben je als gids een lul. Zeker als we ook nog vragen wat het plan is.. en ook als de V zegt dat we graag weg willen omdat het voor ons niet interessant is..en te warm..en niet te doen met die steekbeesten. Ja.. we moeten eerst lunchen en daarna gaan we gelijk. Ik eet daar dus niet hè.. die kip en vis die we zelf hebben meegenomen ligt al minstens 2 uur buiten de koelkast en alles is daar überhaupt vies. Ga nog liever dood. Sterker nog.. ik ga daar dood als ik eet. En ik heb geen honger. Als ik een kind was zou ik dreinen. Misschien deed ik dat ook wel. Naar de V. Wat een kut vakantie het was.. en wat een lul Robinson is en dat we die schildpad die ze aan een touwtje in de rivier klaar hebben liggen om op te eten vrij moeten laten. Alleen dat zou de dag nog redden. Maar die kinderen houden ons de hele tijd in de gaten en er is geen mogelijkheid. Stom
Uiteindelijk heb ik voor de vorm 3 sliertjes spaghetti op.. staand in dat huisje. Ook daar was geen mogelijkheid om te zitten... En finally.... alsof er toch een God was vertrokken we. We waren wel mooi 2 uur eerder terug dan gepland.
Om 4 uur gaan we pas Kajakken dus kunnen we rusten. En met Dirk en Brenda spelen en gewoon zitten. Wij zouden ook wel antillianen kunnen zijn.. zitten en kijken. Ben er een ster in. Misschien komt het door de 35 graden.. misschien door de verkoudheid of het gebrek aan prikkels. Geen internet geen telefoon geen niets... stilte.. krekels.. paar apen.. dat is goed hoor voor een mens.

Maar dan is het tijd om te Kajakken. Neem alles maar mee hoor... camera, tas. Alles.. Robinson is steeds meer een lul.. een camera in een kajak.. tuurlijk.. supergoed idee. Neem mooi niets mee.
Kijk.. wij vikingvrouwen kunnen alles maar toch zou je als gids moeten vertellen hoe je moet peddelen.. wat het plan is.. en het doel.. we peddelen maar wat achter ze aan. Zelf zitten ze in een roeiboot met allebei een roeispaantje. Varen lekker door smalle paadjes en vergeten dan voor het gemak dat wij met die peddels een stuk breder zijn. Ze kijken ook geen seconde om of we er nog zijn of achterop raken.. of door een anaconda zijn opgegeten.
Maar.... het is wel fraai.. op de momenten dat we dan de tijd hebben om om ons heen te kijken.. we zitten midden op de rivier en voor ons is duidelijk te zien dat het hard regent. Goed te horen ook. Ik denk op 100 meter afstand. Het blijft een poosje daar maar dan komt het langzaam onze kant op.. heel fraai gezichr. Een soort regenmuur die je af kunt tellen voordat ie je raakt. Als je denkt dat je niet natter kunt worden dan onder de douche, ga dan maar eens Kajakken op de Amazone in het regenseizoen.