Na een beetje bijslapen in de bus arriveren we dan in Rio...
Een eerste avond op een nieuwe locatie is altijd een beetje zoeken, maar na Paraty is het een beetje een domper. We kunnen geen goed restaurant vinden (internet zegt dat je daar in Rio ook niet op hoeft te rekenen... En Internet had gelijk) en we zijn ineens weer zo anoniem in een grote stad. We eten uiteindelijk bij een Italiaan... haken nog even aan bij een carnavalsfeestje, maar we komen niet erg van de grond.. of uit de verf.. we missen duidelijk onze feestvrienden.., de polonaise en het luchttrompetteren.
We boeken bij het hotel een tour (hockey stoer..again)
We willen graag naar Christus de verlosser en de suikerbroodberg. Nu wil het zo dat het hotel zo'n tour aanbiedt en waarom zouden we zelf met taxi's aan de slag moeten als dit panklaar geregeld is. Een tour van 4 uur. Kunnen we in de middag mooi naar het strand. Die 4 uur hebben we achteraf meer dan verbruikt. We worden in de ochtend opgehaald, halen daarna nog wat mensen op in andere hotels en gaan dan eerst naar Christus. Leuk om daar even te zijn omdat het toch een beeld is wat je zo hier en daar tegenkomt. Inmiddels is wel bekend dat ik het heel leuk vindt als ik dat beeld ergens zie en me dan kan bedenken dat ik er ook geweest ben. Wij maken ook wat foto's en ook selfies maar vertrekken ook weer snel want iedereen ligt daar op de grond te dweilen om maar een goeie foto met de verlossers-pose met meneer zelf te maken. Kan voor niemand een goede foto geworden zijn.
Aan de achterkant is het overigens een stuk rustiger en eerlijk gezegd hebben wij een boel pret om de foto's die we daar maken.
Vervolgens dan via een blik op een farfella door naar de suikerbroodberg. We hebben een gids van ongeveer 110. Vriendelijk oud baasje maar niet erg vlot. Moeten we bijvoorbeeld eerst naast de rij allemaal verzamelen om dat te horen dat we met z'n allen in de rij kunnen gaan staan. Ja.., dan zijn er inmiddels natuurlijk weer twee tourbussen aangesloten. Maar ach.. hij haalt de kaarten en zegt dat dat het 2 uur kost om naar boven te gaan en vervolgens ook weer twee uur om naar beneden te komen. "Je moet hier eigenlijk 's ochtends als eerste naar toe". Ik kan er wel om lachen hoor, maar waarom richt je je tour dan zo in. Doe het dan andersom zou je zeggen. Hij zegt er ook bij dat de kaartjes een week geldig zijn en dat we ook op een andere dag kunnen gaan (hint hint) de meeste mensen trappen daarin hoewel dat volgens mij ook niet slim is. De kaarten zijn vast wel een week geldig maar er staat ook een tijdstip op dus feitelijk kun je de rest van de week óók om 13 uur aansluiten. We besluiten toch te gaan omdat we niet zoveel dagen over hebben. Een Indische in Londen wonende moeder met haar zoon besluiten ook vandaag naar boven te gaan en we blijven dus met z'n vieren over. Dan moet meneertje gids lekker met ons mee.. :-).
Tijdens het wachten en zigzaggen in de rij hebben we het met ze over de parade.. of hun gaan en of wij gaan. Eigenlijk hebben we vooraf besloten om dat niet te doen omdat de kaarten vrij prijzig zijn en de straatfeesten ook leuk zouden moeten zijn.. toch begint het bij allemaal te kriebelen omdat we gedurende de dag een aantal mensen hebben gesproken die wel gaan of al eerder zijn geweest en het toch een 'once in a liftetime' zou moeten zijn...
ik dacht dat ik in het hotel iets had gelezen over groepskorting ofzo. Misschien als we met z'n vieren een groep zouden kunnen vormen.. of in ieder geval een taxi kunnen delen is het nog wel leuk. Het komt erop neer dat de tour zo'n 7 uur duurt (het was overigens bij lange na geen 2 uur heen en 2 uur terug. Nou deed ons gidsmeneertje ineens wel iets goed en dat was zijn oude mannen gidsact. Boven stond wel een ongelooflijke rij voor de gondel naar beneden en inmiddels regende het behoorlijk.. wat de stemming natuurlijk drukt.. en de V. en ik hadden allebei een wit T-shirt aan ((dat kan voor een bepaald deel van de mensheid nog wel leuk zijn, maar dat was voor ons minder en zodoende stonden we samen te schuilen onder een opgescheurde plastic MCD boodschappentas)). Gidsmeneertje deed alsof wij kwijt waren geweest en de groep waren verloren en loodste ons zo vooraan de rij in.. lief.. dat had ie ook bij onze nieuwe vrinden gedaan dus al vrij snel stonden we weer beneden.) en we afspreken nog even contact te hebben over de groepskortingkaarten. Die blijken bij terugkomst in het hotel niet te bestaan (het ging over de samba groepen..ach je kunt mij net kwalijk nemen dat m'n Portugees nog niet zo goed is). Na wat Google-en komt het erop neer dat we naar een ticketoffice moeten. Dus daar spreken we met moeder en zoon af. De goedkoopste tickets zijn er uiteraard niet meer, maar we tasten in de buidel en zijn toch de gelukkige eigenaren van kaarten voor sector 6 (gewoon goeie plekken). In die sector zijn geen vaste plaatsen dus daar heerst het recht van de sterkste. Als je vooraan wil, dan moet je er op tijd zijn. De eerste optocht gaat om 22 uur van start en ticketofficemeneer raadt ons aan om er dan rond 20:30 te zijn. Wij besluiten om op dat tijdstip een taxi te nemen omdat de laatste show om 3:45 uur gepland staat. We moeten dus nog wel even.
We moeten nog lunchen en als we terug in het hotel zijn kunnen we nog net een half uurtje rusten voordat we moeten soigneren. Hard werken is het weer.
Aangezien half Rio naar dezelfde plek moet is het druk. We hebben een ongehoorzame chauffeur die in de tijd dat ie tegen de verkeersregelaar staat te foeteren allang omgereden had kunnen zijn maar ik merkte dat het een principekwestie was. En voor principes moet je de ruimte bieden. Dus ondanks dat we hem niet verstaan weet ik precies wat ie zegt.. :-).
We moeten nog een stukje lopen "ergens die kant op" en dan ben ik spichtig.. gewoon ergens door een wijk. Ik scan non stop de omgeving en houd m'n tasje teringstevig vast. Weer voor piet snot.. (er is trouwens maar 1 moment van onoplettendheid geweest waarbij ik me besefte dat het -spannend muziekje aan- zomaar eens heel anders af had kunnen lopen -spannend muziekje uit-. Dat was toen we op een terrasje zaten, ons zakje geld en pasje op tafel lag en er ineens een jongen aan tafel kauwgom kwam verkopen. Uberslechte smoes natuurlijk, maar die had maar één greep hoeven doen en het met ons tasje op een rennen te zetten en die was een paar honderd reais rijker. Voordat wij met die dikker vakantielichamen omhoog waren getakeld was hij al in de menigte verdwenen..... maar..... er gebeurde.... niets.. wij kochten geen kauwgom, hij liep weg en ik legde m'n tas op schoot. Eind goed al goed muziekje; aan)

In de sambodromo (de "straat" waar de optochten gehouden worden en ik denk dat het er de rest van het jaar nutteloos bij staat, tenzij ze hier vierdaagse lopen. Het zou echt een kei van een via gladiola zijn) lijkt het alsof ze meer kaarten hebben verkocht dan dat er plekken zijn... we staan dus voorlopig op de trap. Daar worden we keer op keer weggestuurd maar blijven en quasi nonchalant staan. Soms is het best handig dat geen kip hier engels spreekt. Steken ze een heel verhaal af dat we van de trap weg moeten ivm veiligheid (snappen we net zo goed als dat we de taxichauffeur begrepen) maar ketsen dit af met een "in english please". Dan druipen ze af. Hebben geen idee hoe ze ons dit moeten vragen. Langzaamaan ontstaat er een gaatje naast de trap en nemen daar plaats. Nagenoeg vooraan.. wat nou er op tijd zijn.... tralala.
Om iets over 22 begint dan de optocht. We hebben er weinig kaas van gegeten hoe het nou georganiseerd is. Het is ons duidelijk dat er 6 sambascholen meedoen. Punt. Achteraf blijkt dat iedere sambaschool een uur optocht verzorgd. Dat zijn ongeveer tussen de 7 en 10 praalwagens en 3000 mensen. Die praalwagen hebben niets te maken met die haperend bewegende papier-maché-en praalwagens uit Brabant. Dit is groots, meeslepend en beweegt soepel. In onze optiek dan hè. Het vak waar die avond een praalwagen in reed en voor 20 gewonden zorgde dacht daar vast anders over. Na de eerste optocht wordt de confetti weggeveegd en de straat gedweild. Na een uur begint dat de nieuwe optocht. Het wordt ons dan duidelijk dat nu pas de tweede school aan bod komt. De laatste optocht stond zoals gezegd gepland voor 3:45 uur, maar toen zaten we nog naar de 4e te kijken en hebben het dus maar opgegeven. Net voor het einde van de 4e. Dat was slim want er liep ineens heel veel volk achter ons aan.
Achteraf blijkt dat de show twee keer is stilgelegd ivm dit ongeluk en dat ambulances en brandweerwagens af en aan gereden hebben. He-le-maal niets van meegekregen. Dan kun je je wel een voorstelling maken van hoe groot het is. Aan de andere kant ben ik wel verbaasd dat ik ook geen enkele reactie heb gezien bij de, veelal Brazilianen, om ons heen. Ik kan me zomaar voorstellen dat de stadionspeaker er iets over gezegd heeft.. of dat iemand iets op Twitter las. Maar niemand heb ik een hand voor z'n mond zien slaan of over de reling gehangen gezien om een glimp van de ellende op te vangen.
En wij maar denken dat het de Braziliaanse mentaliteit was waardoor alles zo uitliep..
We zijn dan uiteindelijk rond een uur of 5 thuis.
Even bijslapen dan maar...ook niet onbelangrijk want m'n lichaam geeft het een beetje op. Ben hier toch een beetje te oud voor geworden.. :-)
Moet al een aantal keer heel dringend naar het toilet en ben steeds verheugd dat ie dichtbij is.
Op het moment dat de V staat te douchen denk ik dat de kust veilig is voor een klein moment van flatulatie. Geheel verkeerd ingeschat.. dit was een sluipmoord. Zo erg dat ik gewoon de badkamer in moet lopen (met alles samengeknepen) bij die preutse de V. Die doet al heel de vakantie haar grootst mogelijke best om al haar juwelen aan mijn zicht te onttrekken. Ondanks de moeizame capriolen die ze daarbij uit moet halen lukt dat haar bewonderenswaardig goed.. tot nu.. hoewel.. ze had weer de mazzel van een beslagen doucheruitje. Maar ze schrok wel van mijn binnenkomst.. nou ja.. lang verhaal kort. 1 onderbroek minder en ik was snel aan de beurt met douchen. Anale incontinentie is toch een eerste teken van ouder worden. Zucht... Deze misère lijdt ertoe dat we de dag voornamelijk aan het zwembad van het hotel toeven.. daar waar de faciliteiten voor plotseling opkomende ellende zijn. Onze paraty boys waren voornemens om met ons feest te komen vieren in Rio maar dit is natuurlijk voor niemand leuk. Wij zijn moe en brak en gelukkig zij ook. Ze verslapen zich (?) en we krijgen ze zover dat ze ook niet nog 3 uur in de auto hoeven te zitten om in de avond bij ons aan te sluiten. Fieuwwww. Ondanks dat het gezellig zou zijn geweest is dit wel prima..
Na een paar uur droogte durven we dan toch de tocht naar ipanema aan. Daar moeten we immers ook zijn geweest. We drinken een açai sapje. Dat wordt hier overal verkocht en is overal goed voor. Kennelijk. We zitten een poosje op het strand, kopen nog eens een paar havaianas, hangen op een terras en gaan dan aan het eind van de avond naar huis. We worden namelijk om 7 uur weer opgehaald. Zucht. OM 7 UUR....!