Vikingen in Manaus

Na zo'n reis is alles in de war.. slapen met je hoofd in een hangmat blijft goddelijk... oxazepam midden op de dag na een nacht goed slapen werkt minder.. hoewel ik toch 3 uur van de reis gemist heb..
Uiteindelijk, en dan val ik ontzettend in herhaling, is het gewoon een pest eind vliegen en is er ook geen zak aan.

Brazilianen spreken Portugees... punt. En feitelijk ook niets meer dan dat. Het bevreemd me dat ze in het Portugees aan ons vragen of ze in de goeie rij staan voor het vliegtuig naar Manaus. Van iedereen in de rij was het een hele makkelijke gok dat precies wij geen Portugees zouden spreken.. maar ach..
We worden van het vliegveld gehaald door een Duitser die op jonge leeftijd door een echtpaar in Amerika is geadopteerd en vervolgens voor - u raadt het al- de liefde naar Brazilië is vertrokken. Altijd weer die liefde.
Voor de mensen die zeiden dat Manaus geen zak aan is.. true. Maar toch is het lekker dat we deze dag hebben om bij te komen enz. We zijn toch een dagje ouder....
We besluiten ál de highlights van de stad op één dag aan te tikken.
We beginnen de dag in the gym. Wordt ik me daar in 18 minuten toch een partijtje afgeknepen door de V. Maar goed... het moet. 3 weken niets doen en we beginnen weer op 0. Dat is voor niemand leuk. Helemaal niet omdat ik op m'n eerste werkdag na m'n vakantie moet ibt-en. Kan me er nu al druk om maken.
We nemen voor de veiligheid de taxi naar de eerste bezienswaardigheid. De markt. Bananenmarkt, vismarkt, kledingmarkt. Alles is ons beloofd door die Amerikaanse Duitser. Ik denk dat we er 10 minuten zijn geweest. We worden door iedereen aangestaard alsof ze nog nooit 2 witte vikingvrouwen hebben gezien. Eerlijk is eerlijk.. we zijn daar ook de enige. Eigenlijk zien we nergens toeristen. Het is een beetje ongemakkelijk om eindeloos aangestaard te worden hoewel niemand ons lastig valt. Een enkeling zegt wel iets maar aangezien we nog steeds geen Portugees spreken kan dat zowel positief als negatief uitgelegd worden. We wandelen door de stad naar de 2e bezienswaardigheid en dat is het operahuis wat bij ons hotel om de hoek zit.
Dat hele veiligheidsgebeuren vind ik nog wel een ding. Ben zo spichtig als een aap en kijk steeds of we niet ineens in een farfella staan. Bullshit natuurlijk. Staat heus niet op elke hoek een man met een vuurwapen op 2 vikingvrouwen te wachten. Hij kijkt wel uit...
We hebben natuurlijk wel even aan die Duitser gevraagd hoe de vork in de steel steekt maar feitelijk kwam daar niet een heel duidelijk antwoord op. Of we veilig door de stad konden lopen in het donker.. ja.. nou ja.. euhm.. ik denk dat het vanaf het operahuis naar huis wel zou moeten kunnen. In theorie.. dan loop je nog in het licht. Maar niet vanaf de markt. Daar moet je om 17 uur, als de winkels dicht gaan gewoon weg zijn. Dan zijn er daar alleen maar junks en daklozen op straat.
Dat hele bundeltje overvallengeld natuurlijk meteen vergeten. De V gewoon met haar opzichtige handtas de straat op. Het lot maar eens tarten.
Geloof dat er geen tering gebeurd in heel dat Manaus niet.
We zitten in de avond gewoon op een terras en lopen gewoon in het donker naar huis. Ok.. het was wel netjes om een uur of 20:00. Vind het onhandig dat ik daar rekening mee moet houden. Of in ieder geval het gevoel heb dat ik daar rekening mee moet houden. Denk dat ik daar maar mee stop. We zijn niet gek immers.. en ik zit op boksen :-)

Dan is het om 6 uur tijd op om te staan. Net vakantie... koffer weer inpakken en ontbijten want we worden om 7 uur opgehaald om de jungle in te gaan.
Eerst met de bus naar de oever van de Rio negro. Daar worden we op een bootje geladen die ons naar de overkant brengt. Al die tijd worden we vergezeld door een gids van de jungle lodge. Sympathiek meneertje.
Bij de opstapplaats mogen we even vrij rondlopen over de vismarkt. Oe en neem je camera mee. Veel te vroeg natuurlijk voor vissen met vliegen. Feitelijk interesseren we ons alleen voor het mandarijendoosje waar een hond met puppy's in ligt. Aaahhhg.. puppy's..

Op de boot varen we naar de encontrás dos aguas. Het punt waar de Rio negro en een andere rivier (heeft 7.. of 9.. in ieder geval veel maar de gids is niet altijd zo goed te volgen) samenkomen en overgaan in de Amazone. Klinkt een beetje als de maas maar dan anders. Maar dit is echt wat anders. Hier kun je namelijk precies zien waar het gebeurd. De Rio negro heeft donker water (wie had dat gedacht:-)) en de andere rivier is goudgeel. En is een hele duidelijke scheidslijn te zien en ook te voelen. Het ene water is warm en het andere koud. En dat voel het gebeuren.. niet zo van oh ja ik denk dat het nu warmer aan het worden is (afhankelijk van welke kant je op vaart uiteraard) maar meer van hand erin oh ja warm naar hup koud.
De wondere wereld der natuur.. kuch. We blijven een bezienswaardigheid en ik snap toch niet waarom. Iedereen begint zijn amazontocht hier dus je zou denken dat het stikt van de toeristen en dus ook witte vikingvrouwen. Dus tenzij we nu als slachtvee of seksslaven afgevoerd worden snap ik er niets van.
Paar feiten dan maar. Het is regenseizoen. De rivier stijgt iedere nacht zo'n 18 centimeter.
Tijden het regenseizoen komt het erop neer dat de rivier tussen de 25 en 30 meter stijgt.
Je kunt in 3 dagen naar belem varen met je hangmat on upperdek. Laten we in godsnaam hopen dat die mensen het gaan redden. Die boot zou bij ons al 180 keer afgekeurd zijn.
Je vaart vanaf waar we waren in 6 dagen naar Peru.
Maar wij gaan in 2,5 uur naar de jungle. Daar zullen we in een lodge slapen maar ook in de jungle zelf. In een hangmat. Nu al zin in. Gids zegt dat ie al dacht we Nederlands zouden zijn door de 'van' in mijn naam. En Nederlandse vrouwen zijn survivors.. en sterk.. en kunnen goed in de jungle slapen. Hopla.. steek die maar in je zak.
Dan gaan we dat maar doen. Eerst nog 3 uur met een busje die al 500x is afgekeurd.. maar.. we moeten wel onze gordel om. Safety first.
Onze chauffeur, anex popie jopie, anex koerier toetert naar als z'n bekenden, breng hier een zakje iets en haal daar een doosje van het ander op. Hij klust denk ik een beetje bij..
Hij brengt ons naar de voet van de tupana rivier. Daar staat een bootje met onze gids te wachten. Robinson... dat betekend dat ik niet m'n expeditie Robinson grappen hardop kan maken omdat ie dan natuurlijk meteen denkt dat ik hem belachelijk maak. Ook moet ik allejezus veel moeite doen om niet de hele tijd Mrs. Robinson te zingen. Of nou.. neuriën.. zingen kan ik natuurlijk helemaal niet.

Mrs. Robinson sleept onze bagage aan boord en we varen naar de lodge. Onderweg horen we dat er alleen twee Belgen in de lodge zitten. Belgengrappen moeten we dus ook mee uitkijken.
Als we bij de lodge aan komen lopen we over de steiger omhoog terwijl we opscheppen wat een goeie wildlife spotters wij zijn. Op zich maak je daarmee weinig indruk als blijkt dat er een aap 30 cm naast je voet staat en je die niet ziet. Ok.. ik zag wel ergens voor me iets bewegen, maar kon niet lokaliseren waar de beweging nou vandaag komt. Van kleine Dirk dus. Een wolaapje van ongeveer een jaar oud. Ze is een schatje. Haar moeder is op brute wijze afgeslacht (is het vermoeden) en ze is door de lodge geadopteerd. Dit is dus echt m'n droom hè. Een aapje die je hand pakt om met je mee te lopen. Of gezellig op je schouder komt zitten met haar hoofd op de jouwe... of.. als je in de hangmat ligt op je schoot komt liggen slapen. Het is net een kind, maar dan heel grappig. Er is er nog een.. die hebben we Brenda genoemd. Die is groter en drukker. Als ze er samen zijn dan verpest Brenda de rust. Daarom heet ze ook Brenda.
Mij jungle expierence is dus al geslaagd. Jammer dat die mannelijke Belg Jackie (fon. Zjekkie) Dirk bij ons weg wil lokken. Die is er ook fan van maar zoals een Belg lokt ie haar met cola en koffie.. sufferd.