Happy Cow

Aangezien ik gevoelsmatig heel anti 50 days eet en flattuleer kom ik op het idee om eens wat vegan restaurants te Google-en. Kom ik me daar toch tot een uitvinding.. de happy cow app.. Heel verantwoord.. zegt precies waar we vegan of vegetarisch kunnen eten. Klinkt heel geitenwollensokkerig, maar dat is niet hoe ik ben.. hip en happening.. dat ben ik..
Hoef ik alleen Jetty nog te overtuigen van de noodzaak..
Dat is een zaak voor later.. eerst moeten we koffers herstructureren. Superleuk.. hoef je alleen een paar keuzes te maken voor je kleding van de komende dag en wellicht een dagje extra. In Japonés bestaat er namelijk de luxe om je koffer naar je volgende accommodatie te sturen.. voor een tientje ben je klaar. Daarvoor ga ik dus niet lopen zeulen. De stad ligt hier vol met opzichtige balletjes en streepjes tegels voor hen die een visuele challenge hebben.. tot die groep behoor ik niet meer.. :-)
Anyway.. die ballekes en stripkes zijn zó bloody hoog dat je koffer er steeds in blijft steken en je je dus een breuk zeult. En daar word ik knorrig van.. heul knorrig.. zo knorrig dat ik vloek. Genadeloos hartgrondig vloek..! dat past echter niet bij een vredelievende boeddhist tot be... Dus wel moeten wel koffertje sturen. Sneu voor de mini Japonéssie die voor mij moet zeulen.
Ik denk overigens dat er in het Japans niet eens scheldwoorden bestaan. Dat ze die gewoonweg niet gemaakt hebben. Daarom hebben ze de kofferverstuurservice.
Nog even over de visuele sullen. Ik heb er 2 hele gezien..... 2 op de 39.500.000..! Beetje overtrokken dunkt me. Ze hebben ook nog eens bij iedere kruising een eigen vogeltje fluiten. Geen idee hoe die mensen weten wanneer ze kunnen lopen of moeten blijven staan, want overal is een ander vogeltje met een eigen melodietje. Het is overigens niet dat je hier wegkomt met "sorry, ik dacht ie floot dat ik mocht lopen"
Iedereen wacht netjes op het groene licht. Bij voorkeur in rijtjes. Soms, als er geen verkeerslicht is, staat iemand zelfs braaf te wachten. Ik denk op de mogelijkheid om een auto voor te laten gaan. Gewoon omdat het kan. Zó aardig zijn ze. Ja, blijf het toch zeggen hoor.
Ik denk dat we als mensheid zo bedoelt waren. Dat dit de norm is. Behalve dan dat piekhaar. Dat is voor niemand leuk.
Overigens is mij gebleken dat daar ook nog verschil in zit. Dik piekhaar, polleke piekhaar, fluizig piekhaar, nep piekhaar (doen ze ook die stiekemerds), krullend piekhaar en dan natuurlijk nog variërend in lengte. Dat ik toch ooit dacht dat een Japanner een Japanner was. Ik ben bijna zover dat ik kan zien of er hot sushi tussen loopt. Denk ik..
Nu jugde ik nog voornamelijk over de pasvorm van het pak dat gedragen wordt. Die zijn overigens allemaal stemmig donker (grijs/zwart/of blauw)
Helaas allemaal nog met zwarte schoenen. Zo cliché...
Vaak slobberen de jasjes om het de ranke noedel. Heel zonde. Hier een daar loopt er een vrij rond die begrijpt dat een strak gesneden pak veel fraaier is.
Ook de dames lopen in pakjes. Mantelpakjes met een rok of met pantalon. Gaat ook niet altijd goed. Maar nu wil ik dus ook een mantelpakje.. met rok.. killer hoge palen eronder, kousen met een naad aan de achterzijde en een strenge scheiding en knot. Oh en een aktentas. Ik heb alleen geen idee waar ik dan naartoe moet. Naar een bruiloft doe je zoiets niet aan... niet dat ik er daar één van in het verschiet heb..
Ik hoop overigens wel dat ze aan casual friday doen. Het is in het openbaar vervoer al een behoorlijk sombere aangelegenheid. Kleurtechnisch..
Zie ook voor me dat ze dan allemaal hun eigen vierkante kantoorblokje hebben.. niet hard lachen met collega's. In de pauze met z'n allen naar buiten gaan (dat is overigens realiteit) de rokers stellen zich buiten op in de smoke area (die lopen dus ook niet vrij rond) de rest haalt voor zichzelf wat eten. Chopstickt dat op een randje van een bloembak met TLC naar binnen en dan gauw weer werken. En dan.. na 25 jaar dag ik dag uit met je zwarte pak, zonder te lachen ein-de-lijk zelfmoord plegen.. hihi.

Ik sta eerst gewoon te wikken en te wegen voor een nieuwe outfit keuze... En ik kan geen keuzes maken. Heb ik van m'n moes. Die is ook slecht met koffers. Ik kan er dus niets aan doen.
Het levert wel ruimte in onze kast op.. maakt tetrissen wel makkelijker.
Daarna reserveren we op het station nog even een stoel in de bullettrain. Lekker een paar uur in de trein. Niet met een rugzak zitten. Verheug me erop.
Na alle logistieke zaken kunnen we dan weer op pad.

Na het Bananendebacle bij de meiji- huppeldepup shrine (wat overigens echt een kutwoord is.. klinkt me veel te venijnig) gaan we naar de wijk Shibuya. Heel roze.. heel zoet. Je ziet hier ineens veel meer jongeren (leeftijd tussen de 12 en 34)
Alles is zoetig.. heb er geen ander woord voor.. zoetig.. roze.. pastel.. strikskes.. kleding, snoepjes, crèpes. Crèpewinkeltjes iedere 20 meter.. allemaal hebben ze plastic crèpe voorbeelden. Alle smaken die ze hebben.. alle fruitsmaken.. alle fruitsmaken met slagroom.. alle fruitsmaken met slagroom en nootjes... nou ja.. honderden plastic voorbeeldcrèpes (geen Nutella)
Slenteren lekker door. aar de Shibuya crossing. Deze wordt gebruikt in films en is kennelijk de drukste kruising ever. Dat komt ook omdat niemand door rood loopt of rijdt dat het zo druk, maar reuze gestructureerd is. Kennelijk 'verwerkt' de kruising bij iedere groen licht zo'n 2500 voetgangers in 5 richtingen.
Ach.. je had er bij moeten zijn.. :-)
Daarna kunnen we dan eindelijk vegan gaan lunchen.. ik had theelepel al overtuigd voordat de koffers verstuurd waren.
Google maps aan en hobbelen. We zijn in eerste instantie de enige binnen, maar we eten heerlijk. Dat liet ik m'n Japanse app dan ook hardop zeggen.. vonden ze zó leutig (kok, ober en aangeschoven gast) dat ik daar dan weer van moest blozen..
Heb ik best een poosje niet gedaan dat blozen, maar dat is weer helemaal terug. Voor niemand leuk..

Voor de avond hadden we bedacht dat we wellicht maar eens ergens sushi konden gaan eten. Dichtbij huis.. rugzak in de hoek.. tripadvisor geraadpleegd.. route gepland.. VOL.. godsie.. wij moeten wel leren dat we ook eens een plan B maken. Zag het al helemaal zitten bij Sushitomi waar haast geen toeristen komen. Mmh.. bedenk me nu dat dat misschien wel eens de reden zou kunnen zijn.. dat dat oude vrouwtje die driftig een kruis stond te gebaren ons gewoon niet leuk genoeg vond.. met die gekke ronde ogen en dat gele haar..
Eindstand halen we bij de supermarkt maar even wat sushi.. en eten we thuis.. boomtasty die supermarkt sushi hier hoor..! Kan de AH nog een puntje aan zuigen. Bij de AH kunnen de sushietjes niet eens de schijn meer ophouden en liggen vreugdeloos tegen elkaar.
Ik doe wel de hele vegan lunch- Japanse diner- teniet door pindarotsjes en chocoladeballen.. als toetje.. kuch.. het is vakantie zullen we maar zeggen.

Vandaag dan op tijd naar de vismarkt. Kennelijk de grootste van de wereld. Om dat te zien hadden we er kennelijk toch meer om 5:00 uur moeten zijn. En dat waren we niet. Het schijnt traditie te zijn om daar te ontbijten met sushi na een bezoek aan de markt. Had ik me eigenlijk wel voorgenomen, maar het is toch gewoon een banaan geworden. Ik ben nog geen hardcore..
Wij doen altijd volkeren spotten. Graag ook Nederlanders.. haal je overal uit.. ergens hoop ik dat ze dat van mij niet zo snel zien. Misschien dat m'n Ou le Wappeur ' shirt me vandaag wel heeft verraden.. :-)
Eigenlijk hadden we nog doorsnee eigen volk gezien..
Op de markt dus wel. Al van verre.. ben ter controle even gaan luistervinken, maar we hadden gelijk.. kibbelende voorkeurkruipende Nederlanders..
Rondje Sonybuilding gedaan.. schijnt dat je dat gezien moet hebben. Ik moest dan vooral lachen dat ze op het toilet een mithubishi handenblazer hadden hangen..
Ik denk dat ik inmiddels haast alle toiletten in Tokyo heb bezocht. Sinds die detox sas in me nog steeds een ongeluk. Gelukkig is een toilet hier nooit ver en altijd een genot. De enige kanttekening is de temperatuur van sommige brillen. Alsof er een sumo gat op heeft gezeten zo warm.
Wat eigenlijk nog het leukste is is dat je een mechanisch geluid melodietje kunt aanzetten alsof je zit door te spoelen. Zodat niemand kan horen wat je doet.
Het is alleen zo opzichtig mechanisch dat iedereen dan toch wel weer weet wat je zit te doen.. wil steeds roepen "JIJ ZIT TE KAKKEN, SMEERKEES". Heeft alleen geen enkele zin.. snap ik ook wel..

Heb voor de lunch weer een nieuwe vegan toko uitgezocht.. op Tokyo station. Een vegan Ramen restaurantje.
Daar is slobberen tot kunt verheven. Ik heb inmiddels alleen het geluid onder de knie, maar ik zuig nog aan de noedels als een Italiaan.. met een puntig snuitje en 1 noedel sliertje.. heel amateuristisch. Een echte japonés slobbert een heel breiwerk naar binnen.
De smaak is er echter niet minder om... ook weer echt super lekker. Het eten is hier wel een feest. We zijn wel eerder klaar dan de trein om 17 uur, dus we halen onze koffers op in het hotel, slaan sushi (ja, wordt haast saai.. maar da's maar haast) in voor het diner in de trein en wisselen onze stoelen in voor de trein een uurtje eerder.
Super veel zin heb ik er in.. het eerste stuk is 'maar' 4 uur. Ik heb het veel drukker dan dat.. ik moet naar buiten turen, nagels lakken, lezen, slapen, muziek luisteren mét noise cancelling, dineren en bloggen en eigenlijk wilde ik nog een lesje spaans doen..
En... zoals beloofd... vertrek exact om 16:03 uur. Ik kan hier wel aan wennen.
Maar nu zijn we al haast in Okayama.. 4 uur vliegen duurt een eeuwigheid en dit is al haast voorbij. We stappen zo over op de trein naar Hiroshima.. daar hebben we maar 4 minuten voor.. moeten we alleen nog even een perron zoeken.. dus doei... ik pak m'n boeltje weer eens bij elkaar..